Fantastische dieren

Totemdieren, fantastische creaties die veel voorkomen in de vallei van de Hérault, hebben een heel eigen plek tijdens feesten ter ere van plaatselijke beschermheiligen en andere culturele manifestaties.

Sprookjes en legenden

De geschiedenis van deze dieren voert direct terug naar middeleeuwse legenden. Daarin hebben ze een rol als orakel of als slecht voorteken. De Rups van Pinet bijvoorbeeld, die ijverig druivenbladeren verslindt, symboliseert de plagen waarmee de wijnbouw te maken heeft. Andere totemdieren hebben juist een positieve betekenis, zoals de Ezel van Gignac, die beroemd is omdat hij de bewoners van het dorp redde tijdens een nachtelijke aanval door plunderende Saracenen. De Pad van Bassan, die als voornaamste taak had om tot voedsel te dienen van een inwoner van het dorp die tijdens een nachtelijk onweer verdwaald was geraakt. Volgens de legende bleef de pad maar kwaken, ook nadat hij in de maag van de man terechtgekomen was!

Grappige dieren

De vorm van de dieren is soms heel vrij en fantasierijk, net als de kleur. Meestal bestaan ze uit een constructie van hout die bespannen is met gekleurde stof. Binnenin zitten de dragers verstopt die zorgen dat het dier beweegt zoals zij het willen, vaak op muziek. Soms kun je maar beter een stapje opzij doen als zo'n dier voorbij komt!

De Kameel van Béziers

Zijn oorsprong is verbonden aan de legende van Sint Aphrodise van Béziers, die beschouwd wordt als de eerste bisschop van de stad. In de 3de eeuw zou hij per kameel vanuit Egypte zijn aangekomen in de stad. Na zijn marteldood werd de kameel toevertrouwd aan de zorgen van de heer van de stad. Toen het dier doodging, maakten de inwoners van de stad een constructie van hout, die elk jaar op 28 april, de dag van Sint Aphrodise, door de stad gevoerd zou moeten worden. In de middeleeuwen raakte de gewoonte in onbruik, vanwege het vermeende heidense karakter van deze traditie. Tijdens de Franse Revolutie werd de kameel verbrand, net als andere feodale symbolen. Het heeft tot 1895 geduurd voor de kameel (met één bult!) weer uit de as opstond en de traditie weer hervat werd.

De Ezel van Gignac

In de middeleeuwen leefde er in Gignac een heel klein ezeltje. Het hele dorp lachte om hem, omdat hij zo klein was. Het was echter een waakzaam en dapper dier, dat op een avond alarm sloeg door luid en onophoudelijk te balken. Zo verjoeg hij de Saraceense plunderaars die Gignac belegerden. Sindsdien is het ezeltje Martin het symbool van het dorp.

Het Veulen van Pézenas

Toen Lodewijk VIII vertrok voor een kruistocht, hield hij halt in het mooie Pézenas. Omdat zijn merrie ziek was, besloot hij haar toe te vertrouwen aan de goede zorgen van de bewoners tot hij zou terugkeren. Toen hij vele maanden later terugkwam van zijn kruistocht, ontdekte hij tot zijn verrassing dat de merrie nog leefde en dat ze bovendien het leven had geschonken aan een schitterend veulen. Om de notabelen van de stad te bedanken voor hun goede zorgen, liet hij een houten veulen maken, dat sindsdien te zien is bij alle feestelijke gelegenheden in de stad.

De Os van Mèze

Het verhaal van de os van Mèze gaat terug tot het jaar 59 van onze jaartelling. Op de oevers van de Étang de Thau kwam een arm gezin wonen dat afkomstig was uit de omgeving van Béziers. Het gezin leefde van de visvangst in het meer, maar ook van de landbouw. Daarbij maakten ze gebruik van een stel ossen. De vestiging van dit gezin betekende het begin van het ontstaan van de havenplaats Mèze. Helaas ging echter eerst de ene os dood, al snel gevolgd door de andere. Met besloot de huid van de tweede te bewaren, omdat dat duidelijk de mooiste os was. En zo werd zijn huid over een houten skelet gelegd en als herinnering bewaard.

De Geit van Montagnac

Rond 1200 leed de vrouw van de Consul van Montagnac aan een vreemde ziekte die geen arts kon genezen. Op een dag liep een bijzonder vrolijke man het dorp binnen. Hij was gehuld in lompen en werd vergezeld door een mooie witte geit. De inwoners van het dorp wilden graag van hem weten waar dat vrolijke humeur vandaan kwam. De man vertelde toen dat de melk van zijn geit magische krachten bezat en alle ziekten kon genezen. De Consul van Montagnac beloofde de zwerver een grote beloning als hij erin zou slagen zijn vrouw te genezen. De man stond zijn geit af aan de consul, op voorwaarde dat ze alleen gevoed zou worden met druiventwijgen en druiven, want alleen zo zou de melk zijn wonderkracht houden!

Andere totemdieren uit de Hérault